Burke and Hare review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Οι Αμερικανοί δεν ξέρουν να κάνουν καλές horror comedy (κρατώ μια επιφύλαξη για το Καναδικό Tucker and Dale vs. Evil), αντίθετα με τους Βρετανούς που έχουν αποδείξει ότι το κατέχουν καλύτερα το αντικείμενο.

Από το κλασικό Shaun of the Dead μέχρι ακόμα και το προπέρσινο διασκεδαστικό I Sell the Dead, οι δημιουργοί από το Νησί την ξέρουν τη δουλειά.

Σε αυτή τη μαγιά, πρόσθεσε τον John Landis στη σκηνοθεσία, το δίδυμο Simon Pegg και Andy Serkis στο cast μαζί με την γλυκιά Isla Fisher αλλά και πολλούς χαρισματικούς Βρετανούς ηθοποιούς και οι προσδοκίες ενός καλού horror comedy εκτινάζονται στα ύψη.

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου όταν έκατσα σχεδόν ενθουσιασμένος να δω το Burke and Hare.
Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι καθόλου αστείο, κάτι μάλλον καταστρεπτικό όταν μιλάμε για comedy.

Το Εδιμβούργο του 1828 είναι η πρωτεύουσα της σύγχρονης (...) ιατρικής, με δύο πανεπιστήμια που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη σπουδή της ανατομίας.

Ο Καθηγητής του πρώτου (Tim Curry) είναι ύπουλος και με γραφειοκρατικά κόλπα εξασφαλίζει όλα τα πτώματα της πόλης για μελέτη, μην αφήνοντας τίποτα για τον φιλόδοξο καθηγητή του άλλου (Tom Wilkinson)... 


Εκεί εμφανίζονται και οι δυο ήρωες, ο William Burke (Simon Pegg) και ο William Hare (Andy Serkis), δυο απατεωνίσκοι που προσπαθούν να πιάσουν τη καλή με μικροαρπαχτές.

Όταν μαθαίνουν ότι ο καθηγητής πληρώνει καλά για κάθε πτώμα που θα του φέρνουν, οι δυο έξυπνοι μεν, άτσαλοι δε φίλοι πιάνουν γρήγορα το νόημα και αποφασίζουν να ...επιταχύνουν κάπως το πράγμα.

Σύντομα θα γίνουν διαβόητοι serial killers, αλλά ο Landis επιλέγει να μην δείχνει παρά ελάχιστους φόνους (οι μοναδικές αστείες στιγμές του φιλμ είναι στη προσπάθεια των δύο να 'σκοτώσουν' μεθυσμένους, γριές και άστεγους) και να τους παρουσιάζει ως ερωτιάρηδες losers που έχουν πολύ καλές προθέσεις.

Ο Hare κουτουπώνεται όπου βρεθεί με τη γυναίκα του Lucky (Jessica Hynes) και ο Burke ερωτεύεται μια ατάλαντη αλλά παθιασμένη ηθοποιό, τη Ginny (Isla Fisher) και πείθεται να της χρηματοδοτήσει (ως επιχειρηματίας πια!) ένα έργο του Macbeth με πρωταγωνίστρια φυσικά εκείνη. 

Τα κίνητρα των δύο είναι πολύ καθαρά και αγνά για μια horror comedy τέτοιου είδους και, ενώ προσφέρουν κάποιες παρεξηγήσεις που ίσως φανούν αστείες, οδηγούν τον Landis στην παγίδα μιας αδύναμης ροής του στόρι, χωρίς ανατροπές και χωρίς τη δυνατότητα για εξωφρενικές αστείες καταστάσεις.

Μια τρελή κωμωδία που καταλήγει να είναι ρομαντική κομεντί.  

Ο σκηνοθέτης του The Blues Brothers έχει ένα απίθανο cast στη διάθεση του αλλά το χαραμίζει με ένα μικροπρεπές σενάριο που στερείται χιούμορ.

Ο αγαπημένος όλων Andy Serkis είναι απολαυστικός ως ποταπός άνεργος που τις τρώει από τη γυναίκα του αλλά προσπαθεί να της αποδείξει ότι έχει επιχειρηματικό μυαλό ενώ ο Simon Pegg πιο γλυκανάλατος, ρομαντικός, ερωτευμένος και γίνομαι-θυσία-για-τους-άλλους είναι απλά καλός.

Tom Wilkinson και Tim Currie προσφέρουν στο φιλμ την ποιότητα που χρειάζεται, ενώ η αγνώριστη Isla Fisher φαίνεται να το διασκεδάζει (όχι κι εμείς, ιδιαίτερα).

Πάντως, με τις ερμηνείες δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ούτε με τα της παραγωγής και ας ήταν σχετικά φτωχική (σαν να σου δινόταν η εντύπωση ότι όλες οι σκηνές λαβαίναν χώρα στο ίδιο studio), ούτε με τα σκηνικά και τα κοστούμια που ήταν πιστά στην εποχή.

Το λάθος είναι ότι ο Landis κινεί την ιστορία από ήρεμα μονοπάτια και δίνει στο όλο project το χαρακτήρα ενός καλού παιδιού με ηθικά διδάγματα, κάτι που δεν θέλεις από μια horror comedy με serial killers.