Sector 7 review

Κατά την τελευταία δεκαετία, η Νότια Κορέα έχει δημιουργήσει όνομα στα monster movies, κυρίως χάρη στο The Host είναι η αλήθεια.

Γενικά είμαι φαν του Κορεατικού τρόμου, καθώς συνήθως συνδυάζουν ποιότητα παραγωγής με έξυπνα σενάρια και αρκετές δόσεις black humour.

Λογικά λοιπόν, είχα απαιτήσεις από το Sector 7, το πρώτο 3D φιλμ της χώρας.

Δυστυχώς, αν το Sector 7 είχε Αμερικανούς ηθοποιούς και λίγο γυμνό, θα ήταν ιδανικό για τηλεοπτικές μεταμεσονύχτιες προβολές που κανένας δε θα είχε απαιτήσεις και ελάχιστοι θα έβλεπαν.

Δεν είναι πολύ κακό, έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά γενικά το ξεχνάς αμέσως μόλις τελειώσει.

Ο τίτλος αναφέρεται σε μια περιοχή νότια των νησιών Jeju της Κορέας, όπου το πλήρωμα μιας εξέδρας άντλησης πετρελαίου κάνει έρευνες για πιθανά κοιτάσματα, χωρίς όμως τύχη.

Οι ανώτεροι τους πιστεύουν ότι άδικα χάνουν το χρόνο τους (και τα χρήματα τους) αλλά το πλήρωμα παραμένει πεπεισμένο ότι κάτι υπάρχει εκεί κάτω.

Περισσότερο από όλους η πεισματάρα Hae-jun (Ji-won Ha), η σκληρή γκόμενα του πληρώματος.

Όταν ο θείος της έρχεται στην εξέδρα, η τύχη τους φαίνεται να αλλάζει ...προς το χειρότερο, καθώς τα πρώτα μέλη βρίσκονται νεκρά και σύντομα το τέρας του ωκεανού εμφανίζεται να σουλατσάρει στα υπόγεια της εξέδρας...

Στο Sector 7 το σκηνικό είναι ιδανικό.
Η εξέδρα στη μέση της άγριας θάλασσας είναι ένα μέρος απομονωμένο, κλειστοφοβικό και προσφέρει την τέλεια δικαιολογία στην ερώτηση που κάνουμε συνήθως εμείς οι 'ξενέρωτοι' στα θρίλερ: γιατί δεν φεύγουν απλά;

Οπτικά, η πρωταγωνίστρια είναι όλα τα λεφτά, μια Κορεάτισσα μηχανόβια Lara Croft που δε μασάει τίποτα και ...κάνει κόντρες με μηχανές πάνω στην εξέδρα!

Δε ξέρω γιατί αλλά μου θυμίζει pc game character...

Τελος πάντων, πέρα από κάποιες καλές στιγμές ατμοσφαιρικού τρόμου και την αναμφισβήτητα καλή παραγωγή, το Sector 7 δεν έχει τίποτε άλλο καλό, αντίθετα έχει πολλά στραβά.

Το μεγαλύτερο ίσως είναι το σενάριο.

Πλήρωμα που κάθεται εξόριστο επί μήνες σε μια εξέδρα για να βρει πετρέλαιο για την εταιρεία του, παρόλο που οι ανωτεροι τους στέλνουν σπίτια τους, είναι το όνειρο κάθε εργοδότη, δε νομίζετε;
...Και όνειρο θα μείνει. 

Η δικαιολογία της Hae-jun είναι ότι ψάχνει να βρει τον πατέρα της που χάθηκε στα βάθη του ωκεανού (...) ή τουλάχιστον να βρει κάποιο σημάδι του.
Οι άλλοι δεν έχουν καν δικαιολογία.

Κόντρες με μηχανές στην εξέδρα, μη πιστευτές και προχειρογραμμένες ανατροπές, γελοίοι χαρακτήρες (στο Κορεατικο σινεμά υπάρχει πάντα άφθονο χιούμορ, συνήθως με διανοητικά καθυστερημένους ή απλά ηλίθιους χαρακτήρες, εδώ όμως η υπερβολή είναι ότι όλοι εκτός της πρωταγωνίστριας και του θείου είναι εντελώς καραγκιόζηδες ...και μιλάμε για πλήρωμα εξειδικευμένου προσωπικού).

Το χειρότερο είναι το φινάλε.
Μέτρησα 6 τελικές σκηνές, 6 'τελικές' αναμετρήσεις της ηρωίδας με το τέρας στις οποίες σε όλες κερδίζει η κοπέλα.

Το καίει, το ανατινάζει, το σφάζει, από δυο φορές κάθε φορά, παρόλα αυτά το τέρας ζει και επανέρχεται.

Δε μιλάω για τη μέση της ταινίας, όλες αυτες είναι στο φινάλε.
Πραγματικά, 6 φορές λες πάει, τελείωσε η ταινία και επανέρχεται για άλλο ένα 'φινάλε'.

Τα εφέ είναι φανερά low budget, αλλά το τέρας είναι ικανοποιητικό.

Η σκηνοθεσία του Ji-hun Kim (η 3η του δουλειά, μετά από ένα δράμα και μια κωμωδία!) δεν έχει τίποτα αξιοπρόσεχτο, πράγμα μάλλον κακό αφού οι κλειστοφοβικοί διάδρομοι προσφέρουν πολλές δυνατότητες.

Ξαναλέω, το Sector 7 δεν είναι πολύ κακό, αν μπορείς να παραβλέψεις τα πολλά στραβά του, θα περάσεις καλά.

Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να θελήσεις να το ξαναδείς ποτέ, ή να το θυμηθείς μετά από καιρό.

Release Dates:

August 4, 2011 (South Korea)
September 16, 2011 (US) (Limited)

Sector 7 trailer (English subtitles) by FilmBoy-gr