Atrocious review

Το found footage υπο-είδος αρνείται να πεθάνει, με το Atrocious να είναι η τελευταία προσπάθεια να εκπλήξει σε ένα θέμα που δημιουργικά έχει αρχίσει να εξαντλείται.

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Μεξικάνο Fernando Barreda Luna, η ταινία προβλέψιμα πήρε την ταμπέλα του 'Ισπανικού Paranormal Activity' συγκεντρώνοντας πολύ θετική ενέργεια στα φεστιβάλ όπου προβλήθηκε και ειδικά στο φετινό Sundance.

Ειλικρινά, είχα την αίσθηση ότι αυτά τα φιλμ δε θα κρατούσαν για πολύ.
Άλλωστε, μεγάλο μέρος της επιτυχίας του 'πατριάρχη' Blair Witch Project βασίζονταν στην αμφιβολία μήπως αυτά ήταν αληθινά (θυμάστε τη καμπάνια του πραγματικού μύθου του της μάγισσας του Blair).

Πλέον ξέρουμε όλοι ότι όλα αυτά είναι απλώς ένας νέος τρόπος αφήγησης μιας ιστορίας και σαφώς ένα νέο είδος cinema verite.

Πώς μπορεί λοιπόν να σε τρομάξει ένα τέτοιο φιλμ, όταν ξεκινά με μια απάτη που την έχεις εξ αρχής καταλάβει;

Έκανα λάθος τελικά και 12 χρόνια μετά, συνεχίζουμε να μιλάμε για τα 'βρήκα-video-ξεχασμένο-και-τρομακτικό' θρίλερ και όχι μόνο αυτό αλλά κάποια τρομάζουν κιόλας.

Το Ισπανόφωνο Atrocious είναι μια παρόμοια απάτη, αλλά είναι εξίσου τρομακτικό...


...Και είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που θα μπορέσω να συγχωρήσω ταινία που σε κοροιδεύει με το φινάλε του, μόνο επειδή σε όλη τη διάρκεια της με κράτησε στη τσίτα.

Στις 4 Απριλίου του 2010, η οικογένεια Quintanilla βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στο εξοχικό τους στη παραθαλάσσια πόλη Sitges κοντά στη Βαρκελώνη.

Οι ήσυχες διακοπές της οικογένειας μετατρέπηκαν σε μια κόλαση η οποία καταγράφηκε στην κάμερα των δύο παιδιών της οικογένειας, του Christian και της Julie, οι οποίοι ήθελαν να τεκμηριώσουν έναν τοπικό μύθο για το κορίτσι-φάντασμα στο δάσος δίπλα στο σπίτι τους.

Η οικογένεια άντεξε 5 ημέρες.

Το μόνο που έμεινε εκτός από τα ακρωτηριασμένα σώματα τους ήταν 37 ώρες υλικό από τη κάμερα, που συγκεντρώθηκε για να φτιαχτεί ένα χρονοδιάγραμμα των γεγονότων και να βρει την άκρη η αστυνομία.

Το τέλειο στήσιμο για ένα found footage θρίλερ, δε συμφωνείτε;

Ούτε εγώ, αλλά πάμε παρακάτω.

Το Atrocious διανύει πολύ άσκοπα δρόμο για να φτάσει στη κορύφωση, αφού τη περισσότερη ώρα τα παιδιά περπατούν και τρέχουν στο δάσος.

Θεωρητικά βρίσκεται στο κατόπι τους το κορίτσι-φάντασμα που διψάει για αίμα (γιατί ο σκύλος την πληρώνει πάντα πρώτος;), αλλά μην παίρνετε και όρκο γι'αυτό. 

Μέχρι την τελική σκηνή δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα, όπως περίπου στα περισσότερα τέτοια φιλμ.

Κι όμως, το Atrocious σε τρομάζει.
Πώς;

Από πότε έχετε να χαθείτε σε ένα στοιχειωμένο δάσος;
Σωστά, από το 1999 και το Blair Witch Project.

Αν κάνω λάθος διορθώστε με, αλλά όλα τα νεότερα found footage μιλάνε για κτίρια, στοές, τούνελ, σπίτια.
Το Atrocious επιστρέφει στον παλιό καλό καιρό όπου είχες χαθεί μέσα σε ένα μαγεμένο δάσος με μια κάμερα, σκοντάφτεις, πανικοβάλλεσαι και βλέπεις πρόχειρα σχέδια φρίκης ανάμεσα στα δέντρα και πηγάδια με αίμα.

Ίσως γι'αυτο να με τρόμαξε.
Ίσως πάλι γιατί είναι έξυπνα κινηματογραφημένο και σωστά στημένο ως ιστορία, αν και δεν αποφεύγει να γίνει και αυτό λίγο κουραστικό σε στιγμές, όπως όλα.

Η μεγάλη ένσταση που μπορεί να έχει κάποιος είναι ότι το Atrocious βασίζεται στην αυθυποβολή - σε κυνηγάνε, αν νομίζεις ότι σε κυνηγάνε.

Υπάρχει φάντασμα, αν νομίζεις ότι υπάρχει.

Έχεις χαθεί στο δάσος τη νύχτα και πανικοβάλεσαι όταν ξέρεις ότι αυτό το δάσος είναι στοιχειωμένο από ένα τσαντισμένο πνεύμα, παρόλο που έχεις γεμίσει τον κόσμο με σημάδια.

Θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο τίποτα, αν δεν είχε τα θετικά που είπα παραπάνω και αν το φινάλε του ήταν περισσότερο σουρεάλ - που ευτυχώς δεν είναι.

Μόνο για την επιστροφή του είδους στο δάσος και επειδή είναι όντως τρομακτικό σε κάποια - λίγα - σημεία, το Atrocious το πήρα με καλό μάτι.

Ναι είναι απάτη, ναι σε κοροιδεύει, αλλά δε βαριέσαι. 
Μήπως όλο το είδος δεν βασίζεται στο δούλεμα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο;

RELEASE DATE USA
August 17, 2011 (Limited)
October 25, 2011 (DVD)