11-11-11 review

Εαν δεν είστε μανιώδεις αναγνώστες του FilmBoy και του Horrorant, ίσως να μην γνωρίζετε ότι μου άρεσε πολύ το Mother's Day του Darren Lynn Bousman, σε αντίθεση με πολλούς από εσάς.

Έτσι, ανυπομονούσα να δω το 11-11-11 παρά τα μέτρια trailer που έβγαιναν κατά καιρούς, ελπίζοντας να δω ένα καλό μεταφυσικό θρίλερ ...ή ένα σατανιστικό slasher ...ή ένα mainstream family horror.

Η αλήθεια είναι ότι από τα trailer δεν καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται, έτσι προχωρούσα περίπου στα τυφλά.

Τί είναι τελικά το 11-11-11;

Είναι μια προειδοποιητική ιστορία σχετικά με τις πιθανές αναλήθειες της θρησκείας μας ή της ερμηνείας της, για το πως μπορεί ο λύκος να εμφανιστεί με τη μορφή του προβάτου.

Ένα θρίλερ δεισιδαιμονίας και εμμονών, χωρίς πολλές τρομακτικές σκηνές αλλά με αρκετό τρόμο.

Πώς γίνεται αυτό;
Με τη δημιουργία ατμόσφαιρας.


Η ιδέα βασίζεται στο φαινόμενο 11:11 - τον 11ο μήνα του έτους 2011 στις 11.11μμ θα ανοίξει η Ενδεκάτη Πύλη και μεταφυσικές οντότητες θα εισέλθουν στη Γη...


Τέτοιες ανατριχιαστικές και μυστήριες θεωρίες έχει και η αριθμολογία, που διαβεβαιώνει ότι το 11 είναι μια προειδοποίηση από αυτές τις οντότητες και που μέσα στην ιστορία των χρόνων έχουν προσπαθήσει να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους μέσω αυτού.

Αν έχουν δίκιο, αυτή θα είναι η τελευταία κριτική που θα διαβάσετε από το Horrorant.

Μετά το τραγικό θάνατο της συζύγου και του παιδιού του, ο φημισμένος συγγραφέας Joseph Crone (Timothy Gibbs) ταξιδεύει στη Βαρκελώνη για να επισκεφτεί τον πατέρα του που πεθαίνει και τον ιερέα αδερφό του (Michael Landes του Final Destination 2 και πρόσφατα του Burlesque) με τον οποίο δεν είχε καθόλου στενές σχέσεις.

Ωστόσο η μοίρα έχει ένα διαφορετικό σχέδιο για τον Joseph και η ζωή του μαστίζεται από παράξενα γεγονότα και από συνεχείς εμφανίσεις του αριθμού 11.

Η αρχική περιέργεια μετατρέπεται σε εμμονή και ο Joseph θα συνειδητοποιήσει ότι ο αριθμός αυτός έχει μια φοβερή σημασία όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά ενδεχομένως για ολόκληρη τη θρησκεία.

Βρίσκεται σε μια ξένη χώρα και με τη βοήθεια της μέλλουσας συντρόφου του (Wendy Glenn) θα καταλάβει ότι η 11/11/11 δεν είναι μια απλή ημερομηνία αλλά τότε θα γίνει ένα σημαντικότατο γεγονός.

Η αρχή του 11-11-11, για κανένα τέταρτο ίσως, σε ενθουσιάζει.

Έχει δύο πολύ έντονες σκηνές και ειδικά η δεύτερη όπου γινεται ένα δυνατό τρακάρισμα, είναι γυρισμένη σε μονοπλάνο και για κάποιο λόγο μου θύμισε M.Night Shyamalan στα καλά του.

Γενικά ο Bousman στο 11-11-11 πειραματίζεται αρκετά με την κάμερα, καθώς είδα και ευρυγώνιους φακούς σε κλειστοφοβικά πλάνα δωματίων - κάτι που δεν έκανε διόλου στο Mother's Day όπου άλλωστε προσφερόταν λόγω του ότι εξελίσσονταν εξ ολοκλήρου σε ένα σπίτι.

Μετά την καλή αρχή όμως, η ταινία σέρνεται και θα πρέπει να φτάσουμε στο τελευταίο μισάωρο για να αποκτήσεις την αίσθηση ότι προχωρά σε κάτι.

Όπως καταλάβατε, το 11-11-11 πάσχει από το σενάριο.

Στη πραγματικότητα τίποτα το συνταρακτικό δε συμβαίνει με τον αριθμό, πέρα από τις συμπτώσεις των θανάτων στην οικογένεια που συνέβησαν όλες στις 11:11.

Ο ήρωας μιλάει στο τηλέφωνο και λέει 'βλέπω συνέχεια μπροστά μου το 11...', το πλάνο ανοίγει και δείχνει δυο δέντρα και τον ήρωα να περνά ανάμεσσα τους!

Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο ήρωας έβλεπε τους κορμούς δίπλα δίπλα και νόμιζε ότι έβλεπε το 11!

Αν ήταν έτσι, ο μισός ανδρικός πληθυσμός βλέπει γυναικεία στήθη παντού.

Επίσης, το σενάριο προσφέρει και στιγμές ανείπωτης βλακείας: μεταφυσικές οντότητες με υπερφυσικές δυνάμεις έρχονται από άλλες πύλες στη Γη, στη πέφτουν στο σπίτι σου και ...ο ήρωας κλείνει τη μπαλκονόπορτα στα μούτρα τους. Μπράβο! Και τώρα πώς θα μπουν άραγε; 

Τέλος, το φινάλε έχεις αρχίσει να το ψιλιάζεσαι από τη μέση και ...πέφτεις μέσα.

Ο Bousman όμως καταφέρνει κάτι σπουδαίο, να μας τρομάξει εκεί που δεν υπάρχει τίποτα.
 

Με τη βοήθεια της επιδερμικής μουσικής από τον Joseph Bishara (του Insidious), ο σκηνοθέτης διατηρεί σταθερά μια πυκνή ατμόσφαιρα σκότους και φόβου, που συμπληρώνονται από τα τρικ των ειδώλων στις κάμερες και των ...ριζών στα ταβάνια και τους τοίχους.

Αν μη τί άλλο σου κρατά τη προσοχή, εκεί που άλλοι θα σε είχαν αναγκάσει ήδη να κάνεις ζάπινγκ.

Τρομερά εφέ δεν υπάρχουν εκτός από τις ρίζες στο σπίτι και το μόνο κλισέ που τηρείται με ευλάβεια είναι αυτό των προσώπων στις σκιές του δωματίου.

Το cast είναι φρεσκότατο και δεν δημιουργεί προβλήματα, με τον Timothy Gibbs να οδηγεί ικανοποιητικά τη ταινία (και να μοιάζει εκπληκτικά στον George Clooney αλλά να μιμείται και κάποιες εκφράσεις του), κι ας είχε να παίξει σε οτιδήποτε από το 2004!

Συνολικά, το 11-11-11 είναι ένα καλοφτιαγμένο ατμοσφαιρικό φιλμ τρόμου που δυστυχώς θα ξεχαστεί γρήγορα.

11-11-11 trailer 4 by FilmBoy-gr